Demos & Rarities

Rarytas dla zagorzałych fanów, bo zgodnie z informacją na okładce jakość niektórych nagrań ma walory mocno wątpliwe, ale tak to już bywa z wersjami demo i innymi wykopaliskami. Te brzmieniowe niedogodności rekompensuje luksusowa szata graficzna w formacie digi-pack i rejestrując te nagrania nikt się zapewne nie spodziewał, że ujrzą one kiedyś światło dzienne w tak komfortowej oprawie. Wspomnianych wykopalisk jest tu całkiem sporo, bo zaliczyć do nich należy fragmenty koncertu w Gliwicach z 1988 roku, materiał z dwóch winylowych singli i w końcu zapis prób zespołu z roku 87 czy też o rok starszy, solowy występ Ramzesa w konwencji „unppluged”. Szczególną wartość mają te kawałki, które po raz pierwszy znalazły się na fonograficznym nośniku, jak „Oswojony punk”, „Bar” „Szatan” czy „Biała siła”, bowiem reszta twórczość Ramzesa z racji długoletniego stażu i nielicznej konkurencji na tym polu jest dość powszechnie znana. Prosty, motoryczny punk z tekstami dalekimi od tego, co śpiewały zespoły przełomu lat 80-tych i 90-tych, i które mam wrażenie dla wielu dzisiejszych kapel spod znaku oi-music stanowią nadal niewyczerpane źródło inspiracji. Materiał nagrano w różnych składach, co szczerze mówiąc niespecjalnie słychać, a niezmienny pozostaje tylko wokal, którego nie sposób pomylić z żadnym innym wykonawcą. (Andrzej Kuspiel) 

*****

Ta płyta jest tak pięknie wydana, że trzy poprzednie – profesjonalnie nagrane - albumy Ramzes & The Hooligans pod względem edytorskim zostają daleko w tyle. Digi-pack z wkładką – plakatem z wyczerpującą historią zespołu, zdjęciami i dyskografią. Na zawartość muzyczną płyty składa się sześć utworów z próby z 1987 (m.in. „Oswojony punk”, „’77” i „Bar”), Ramzes solo z gitarą z 1986 i dziewięć kawałków z koncertu z 1988 (m.in. „Silni, zwarci i gotowi”, „Naprzód 23” czy „Biała siła”). No i wszystkie one są niestety słabej jakości, jeśli chodzi o poziom nagrania ale cóż zrobić, pochodzą przecież ze starych taśm. Podstawowym rarytasem na tej płycie są jednak utwory z dwóch singli z 1994, które z racji niskiego nakładu niewiele osób posiada i co najwyżej zna te utwory z kopii. A są tu przecież takie hity jak „Wielkanoc”, „Zwykły szary dzień”, „Robotnik”, „Autovidol”, „Poland–Alkoholand” czy „Skok na kiosk”. Na dokładkę mamy tu jeszcze dwa utwory demo z 1995 – „Walka klas” i „Oi! Bootboy”. Ramzes mówił mi, że sceptycznie patrzył na pomysł wydania tej płyty, uważając nagrania z prób i koncertów za nie nadające się do publikacji, ale widząc zapał wydawcy i wreszcie projekt okładki z jego sympatycznie zrobionym wizerunkiem jako faraona, zaakceptował plan jej wydania. Myślę, że dobrze zrobił i warto było wydać ten CD, bo jest on jakby nie było cennym uzupełnieniem dotychczasowych wydawnictw zespołu. (Sopel)